Cyberprzemoc ang.: cyberbullying
- Przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyjnych. Technologie te to głównie: Internet, komputer i urządzenia mobilne (telefony komórkowe, tablety itp.), które dążą do wyrządzenia krzywdy lub wywołania dyskomfortu u ofiar. Problem ten w oczywisty sposób dotyczy szkół.
- Cyberprzemoc to jedno z najbardziej bolesnych doświadczeń dla dziecka. Informacja w Internecie rozprzestrzenia się błyskawicznie, grono widzów lub świadków upokorzenia bardzo szybko rośnie.
- Efektem cyberprzemocy może być poczucie prześladowania lub ośmieszenia, życie w strachu, upokorzenie. Konsekwencje mogą być groźne: zamknięcie się w sobie, depresja, a w skrajnych przypadkach próby samobójcze. Dlatego należy zawsze przeciwdziałać przemocy w sieci, a osoby prześladowane trzeba wspierać i chronić.
- W przypadku poważnych spraw należy zgłosić taki przypadek policji – w Polsce uporczywe nękanie innej osoby jest przestępstwem zagrożonym karą 3 lat więzienia.
- Cyberprzemoc to nie tylko wyśmiewanie i poniżanie kogoś w sieci, ale też np. wykluczenie kogoś ze społeczności, opublikowanie czyjegoś zdjęcia w serwisie, pogróżki za pomocą telefonu, nękanie uporczywymi telefonami lub SMS’ami.
- Komputery, telefony komórkowe i portale społecznościowe stały się bardzo popularną bronią w szkolnych rozgrywkach. Głupie żarty, chęć zaimponowania grupie i pokazania, kto ma władzę potrafi doprowadzić do tragedii. Młodzież nie zdaje sobie sprawy, że nie tylko krzywdzi ofiarę ale i łamie prawo. Co grozi internetowym prześladowcom?
- Umieszczenie wizerunku osoby w celu jej ośmieszenia, np. na stronie internetowej, na blogu, w serwisie społecznościowym, rozesłanie e-mailem lub przez telefon komórkowy, jak również umieszczanie w Internecie lub przesyłanie drogą e-mailową, przy użyciu komunikatorów, serwisów społecznościowych, telefonu komórkowego itp. obrażających kogoś treści i opinii podlega odpowiedzialności karnej z art. 212 (zniesławienie) lub art. 216 (znieważenie) Ustawy Kodeks karny (Dz. U. z 1997r. Nr 88, poz. 553 z zm., dalej – kk). Te same przepisy dotyczą tworzenia kompromitujących i ośmieszających stron internetowych, blogów, fałszywych kont i profili w serwisach społecznościowych.
Co możemy zrobić?
Porozmawiać z rodzicem, nauczycielem, pedagogiem i powiedzieć, co się stało.
Poszukać psychologicznej pomocy.
Skontaktować się z konsultantem Helpline.org.pl (nr tel. 800 100 100).
Zabezpieczyć dowody cyberprzemocy.
Skontaktować się ze szkołą, aby wspólnie z dyrektorem szkoły, pedagogiem i psychologiem ustalić formy działania.
